Primaire reflexen (ongecontroleerde bewegingen) vormen de basis van alle ontwikkeling van kinderen. Ze verschijnen al in baarmoeder en ontwikkelen zich volgens een vaste volgorde. Een baby wordt geboren met een heel scala aan primaire reflexen. Ze helpen om het geboorteproces goed te laten verlopen en ondersteunen het kind in de eerste maanden van zijn ontwikkeling. Wanneer het kind voldoende positief gestimuleerd wordt met de juiste bewegingsprikkels en het niet teveel stress ervaart, zijn de primaire reflexen rond de eerste verjaardag geïntegreerd. Dit betekent dat het kind steeds meer controle over zijn lijfje krijgt en de reflexmatige bewegingen overgaan in bewuste en gerichte handelingen zoals zitten, kruipen en staan, oftewel: brein en lijf begrijpen elkaar. Wanneer de primaire reflexen goed geïntegreerd zijn vormt dit een stevige basis voor de verdere ontwikkeling van het kind, zowel fysiek, sociaal, emotioneel, cognitief en spiritueel. Beweging is hierbij dus essentieel!
Kink in de kabel bij integratie primaire reflexen
Stressvolle en traumatische gebeurtenissen (ook pré- en perinataal) kunnen de integratie van primaire reflexen (ongecontroleerde bewegingen) verstoren, waardoor één of meerdere reflexen actief blijven. Dit gebeurt ook als een kind niet voldoende, niet op de juiste manier of niet op het juiste moment gestimuleerd wordt. Onverklaarbare leer-, gedrags- en ontwikkelingsproblemen (ook lichamelijk onverklaarbare klachten oftewel SOLK) zijn dan een noodsignaal, waarmee het kind aangeeft dat het onder stress staat. Het wil wel, maar het lukt niet. Dit komt omdat de nog actieve reflexen voortdurend veel energie vragen, die het lichaam van het kind moet compenseren. Dit is echt doodvermoeiend, met alle gevolgen van dien! Maar er is meer…
Bewegingspatronen
Ontwikkeling vindt namelijk plaats in een bepaalde volgorde en op een bepaalde tijd. Dit heeft te maken met de opbouw van het brein dat van onderaf gezien, globaal uit 3 delen bestaat: oerbrein, middenbrein en schors. Ontwikkeling vindt plaats van onder naar boven, dus van oerbrein, naar middenbrein, naar de schors. Om te leren schrijven, helder communiceren en abstract denken (taken van de schors), moet een kind zich eerst veilig voelen zich kunnen focussen (oerbrein). Daarna heeft het van alles te leren over emoties, gevoelens en verbinden (middenbrein), pas dan is de basis voor het leren van schoolse taken gelegd. Kort gezegd: als een kind het oerbrein niet op orde heeft, zich dus niet veilig voelt, is het erg moeilijk om vriendjes te maken en zal het mogelijk allerlei hobbels tegenkomen bij het uitvoeren van schoolse taken.
Het goede nieuws bij primaire reflexen
Door goed naar de bewegingen van een kind te kijken, kun je zien in welk deel van het brein het mis gaat. Door het kind dan een tijdlang bepaalde oefeningen te laten doen en het lichaam van het kind op een bepaalde manier aan te raken, kan de verstoorde ontwikkeling weer op gang gebracht worden. Belangrijk onderdeel hiervan is de integratie van de nog actieve primaire reflexen. Wanneer de actieve reflexen geïntegreerd zijn en het brein en het lijf van het kind elkaar begrijpen, heeft dit een positieve uitwerking op de algehele ontwikkeling van het kind. Alles kan gaan stromen en het kind kan verder!
Reflexintegratie en het optimaliseren van bewegingspatronen vormen een belangrijk onderdeel van de behandeling in deze praktijk.
